فرشته ای ...

روزی قومی، فرشته ای را دیدند که در یک دست  مشعلی دارد و در دست دیگرش سطلی آب .

ازاو پرسیدند : این چیست که با خود حمل میکنی ؟ 

پس از لحظه ای سکوت نفسش را بیرون دمید و گفت : میروم تا با این مشعل بهشت را به آتش بکشم و با این سطل آب ، جنم را خاموش کنم ... . 

و آنجا بود که آن قوم به گریه افتادند و رستگار شدند... .

هر کسی این داستان را از حکیم شنید از او پرسید که منظور این داستان چه بود و آن قوم چرا رستگار شدند ؟ حکیم جوابشان را داد : بهتر آن بود که شما خود به مقصود می رسیدید اما چون زمانه اندک است داستان را روشن تر بیان خواهم کرد :

خوب نیست انسان به گواهی ترس از جهنم و رسیدن به بهشت جاودان در دنیا تلاش کند . نیک آن است که خدا را دریابد و به سوی او تلاش کند و دوست داشتن را فقط او ببیند  تا  او نیز پاداشش را بدهد